Evil Penguin TV

*𝘌𝘯𝘨𝘭𝘪𝘴𝘩 𝘣𝘦𝘭𝘰𝘸* Johannes Brahms stond voor ernst en traditie, en koesterde de erfenis van zijn voorgangers. Hij zag de noodzaak niet om nieuwe genres te ontwikkelen, maar verkoos nieuw leven te blazen in wat bestond en de moderne, romantische principes daarop toe te passen - en zijn Eerste Symfonie is daar een mooie illustratie van. “I shall never write a symphony! You can’t have any idea what it’s like to hear such a giant marching behind you.” Die reus was Beethoven: de schaduw van de grote componist woog zwaar op de jonge Brahms, die door het publiek als grote opvolger van Beethoven gezien werd. Het duurde dan ook jaren vol voorbereiding en aarzeling om zijn onzekerheid te overwinnen en zijn Eerste Symfonie aan de wereld te laten horen. De invloed van zijn illustere voorganger is duidelijk hoorbaar - wat ook de bedoeling was, Brahms koos er resoluut voor om een hommage te brengen. Maar met deze symfonie stapte hij ook definitief uit de schaduw van ‘zijn reus’. 𝗣𝗥𝗢𝗚𝗥𝗔𝗠𝗠𝗔 Ludwig van Beethoven | Die Geschöpfe des Prometheus, op. 43, Overture Johannes Brahms | Symphony No. 1 in C minor, op. 68 IX. Un poco sostenuto; Allegro X. Andante sostenuto XI. Un poco allegretto e grazioso XII. Adagio; Più andante; Allegro non troppo, ma con brio 𝗔𝗥𝗧𝗜𝗘𝗦𝗧𝗘𝗡 Brussels Philharmonic Stéphane Denève *** Johannes Brahms stood for seriousness and tradition, and valued the legacy of his predecessors; and yet the shadow of Beethoven weighed heavily on the shoulders of the young Brahms. It took years of preparation and hesitation before he overcame his uncertainty and let the world hear his First Symphony. The influence of his illustrious predecessor can be heard very clearly – and that was his intention, for Brahms resolutely opted to render homage. But with this symphony he also emerged definitively from the shadow of ‘his giant’. 𝗣𝗥𝗢𝗚𝗥𝗔𝗠 Ludwig van Beethoven | Die Geschöpfe des Prometheus, op. 43, Overture Johannes Brahms | Symphony No. 1 in C minor, op. 68 IX. Un poco sostenuto; Allegro X. Andante sostenuto XI. Un poco allegretto e grazioso XII. Adagio; Più andante; Allegro non troppo, ma con brio 𝗣𝗘𝗥𝗙𝗢𝗥𝗠𝗘𝗥𝗦 Brussels Philharmonic Stéphane Denève

*𝘌𝘯𝘨𝘭𝘪𝘴𝘩 𝘣𝘦𝘭𝘰𝘸* Westminster Abbey, december 1737: de Britse natie rouwt om hun geliefde Queen Caroline, gemalin van King George II. De muzikale Queen Caroline had een grote interesse in kunst, en was ruim 30 jaar lang vriend en beschermvrouw van G. F. Händel. Het was dan ook Händel die de opdracht kreeg om een eerbetoon aan de overleden koningin te componeren. Het werd een grootse hommage in de vorm van een 50 minuten durende anthem voor koor en orkest, bij de begrafenis uitgevoerd met 140 musici. Het werk viel erg in de smaak, en werd na de dienst omschreven als ‘the finest cruel touching thing that ever was heard’. Het werd een erg diepgaand en persoonlijk werk, waarin het grote barokke gebaar niet geschuwd werd: tranen rollen door de partituur en wanhopige uitroepen weerklinken in het koor. De prachtige muziek van Händel krijgt goed gezelschap tijdens dit concert: met beelden uit de collectie schitterende houtsneden van het Museum Plantin-Moretus creëerden An Eisendrath (Studio Anorak) & Tommy Rombouts (Tonijn) bij elk deel een animatie die op groot scherm getoond wordt. 𝗣𝗥𝗢𝗚𝗥𝗔𝗠𝗠𝗔 Antonio Vivaldi | Concerto in re minore per 2 oboi, archi e continuo, RV 535 Georg Friedrich Händel | The ways of Zion do mourn. Funeral Anthem for Queen Caroline, HWV 264 𝗔𝗥𝗧𝗜𝗘𝗦𝗧𝗘𝗡 Koor | Vlaams Radiokoor Ensemble | Il Gardellino Dirigent | Bart Van Reyn Illustraties | An Eisendrath *** Westminster Abbey, December 1737: the British nation grieves its beloved Queen Caroline, consort of King George II, for more than 30 years a friend and patron of G.F. Händel. It was thus Händel who was commissioned to compose a work in memory of the late queen. It was a spectacular homage in the form of a 50-minute anthem for choir and orchestra, performed at the funeral with 140 musicians. The work met with great success, and was described after the service as ‘the finest cruel touching thing that ever was heard’. Händel's gorgeous music is in good company during this concert: the images from the Museum Plantin-Moretus' extraordinary collection of woodblocks are the source for the animations created by An Eisendrath (Studio Anorak) and Tommy Rombouts (Tonijn) that will be projected on the big screen. 𝗣𝗥𝗢𝗚𝗥𝗔𝗠 Antonio Vivaldi | Concerto in re minore per 2 oboi, archi e continuo, RV 535 Georg Friedrich Händel | The ways of Zion do mourn. Funeral Anthem for Queen Caroline, HWV 264 𝗔𝗥𝗧𝗜𝗦𝗧𝗦 Choir | Vlaams Radiokoor Ensemble | Il Gardellino Conductor | Bart Van Reyn Illustrations | An Eisendrath

*𝘌𝘯𝘨𝘭𝘪𝘴𝘩 𝘣𝘦𝘭𝘰𝘸* ZEFIRO TORNA - ENSEMBLE VARIANCES - AMVK Zefiro Torna Annelies Van Gramberen | soprano Liam Fennelly | viola da gamba Kristien Ceuppens | hobo, cor anglais Dimos De Beun | blokfluit, clavicymbalum Jurgen De Bruyn | mandoline, luit, theorbe 𝗘𝗻𝘀𝗲𝗺𝗯𝗹𝗲 𝗩𝗮𝗿𝗶𝗮𝗻𝗰𝗲𝘀 (𝗙𝗥) Carjez Gerretsen | (bas)klarinet Thierry Pécou | piano Elisa Humanes, David Joignaux, Arnaud Lassus | percussie Jurgen De Bruyn | concept, artistieke leiding Dr. Prof. Katelijne Schiltz | musicologisch onderzoek Anne-mie Van Kerckhoven | beeldende kunst In coproductie met deSingel, Antwerpen Zefiro Torna, het hedendaagse Ensemble Variances en beeldend kunstenares Anne-Mie Van Kerckhoven bundelen hun krachten in een uitzonderlijke voorstelling rond J.S. Bachs Musikalisches Opfer en de retorgrade techniek. Onder een puur technische charme lijkt een symbolische bedoeling schuil te gaan. Misschien is het een poging om het onophoudelijk voortdurende concept van tijd te beheersen? Is het de uitdrukking van een negatief wereldbeeld : een tanende maatschappij in volle regressie? Of zou het een magische interventie kunnen zijn : is het werkelijk mogelijk een gebeurtenis terug te spoelen en ongedaan te maken door achteruit te zingen ? Achteruit zingen is door de geschiedenis heen een terugkerende bijzonderheid geweest, die van de Middeleeuwen tot nu heeft standgehouden. Emblematische partituren in de vorm van een kreeft die de wereld op zijn rug draagt (Cancer Cancrizans), cirkelvormige composities of werken die verband houden met het symbool van het labyrint en zelfopoffering vormen de rode draad door het programma van BACHC®AB. Het publiek reist van het 14e-eeuwse lied En la maison Dedalus of het 15e-eeuwse rondo Ma fin est mon commencement, naar de 20e-eeuwse rituele dansen van George Crumb en Thierry Pecou, wiens Miraris Mundum zijn wereldpremière beleeft. Heinz Holliger verkent de fysieke grenzen van de individuele uitvoerder en Louis Andriessens Inanna's Descent verhaalt over de reis van de mythologische Soemerische godin naar de onderwereld, terwijl de raadselachtige canons uit Bachs Musikalischer Opfer oud en nieuw met elkaar verbinden. Een videokunstwerk van beeldend kunstenares Anne-Mie Van Kerckhoven versterkt het ritualistische karakter van de eeuwige strijd tussen goed en kwaad en van deze voorstelling. *** ZEFIRO TORNA - ENSEMBLE VARIANCES - AMVK Zefiro Torna Annelies Van Gramberen | soprano Liam Fennelly | viola da gamba Kristien Ceuppens | oboe, cor anglais Dimos De Beun | recorder, clavicymbalum Jurgen De bruyn | mandolin, lute, theorbo 𝗘𝗻𝘀𝗲𝗺𝗯𝗹𝗲 𝗩𝗮𝗿𝗶𝗮𝗻𝗰𝗲𝘀 (𝗙𝗥) Carjez Gerretsen | (bass) clarinet Thierry Pécou | piano Elisa Humanes, David Joignaux, Arnaud Lassus | percussion Jurgen De bruyn | concept, artistic direction Dr. Prof. Katelijne Schiltz | musicological research Anne-mie Van Kerckhoven | visual art In coproduction with deSingel, Antwerp Zefiro Torna, contemporary Ensemble Variances and visual artist Anne-Mie Van Kerckhoven join forces in an exceptional performance around J.S. Bach’s Musikalisches Opfer and the retorgrade technique. Underneath a purely technical charm seems to lie hidden a symbolic purpose. Maybe it is an attempt to control the relentlessly ongoing concept of time? Is it the expression of a negative world view : a waning society in full regression? Or could it be a magical intervention : is it actually possible to rewind an event and undo it by chanting backwards? Throughout history, chanting backwards has been a returning particularity, which has survived from the Middle Ages until now. Emblematic scores in the shape of a lobster carrying the world on its back (Cancer Cancrizans), circular compositions or works related to the symbol of the labyrinth and self-sacrifice form the common thread through the BACHC®AB programme. The audience travels from the 14th-century song En la maison Dedalus or the 15th-century rondo Ma fin est mon commencement, to the 20th-century ritual dances of George Crumb and Thierry Pecou, whose Miraris Mundum will have his world premiere. Heinz Holliger explores the physical limits of the individual performer and Louis Andriessen’s Inanna’s Descent recounts the journey of the mythological Sumerian goddess to the underworld., while the enigmatic canons from Bach’s Musikalischer Opfer link old and new. A video artwork by visual artist Anne-Mie Van Kerckhoven reinforces the ritualistic character of the eternal struggle between good and evil and of this performance.

*𝘌𝘯𝘨𝘭𝘪𝘴𝘩 𝘣𝘦𝘭𝘰𝘸* 𝗪𝗲𝗲𝗹𝗱𝗲 𝗮𝗮𝗻 𝗺𝗼𝘁𝗲𝘁𝘁𝗲𝗻 𝘂𝗶𝘁 𝗱𝗲 𝗿𝗲𝗻𝗮𝗶𝘀𝘀𝗮𝗻𝗰𝗲 Richting het einde van dit ongeziene seizoen zet huisartiest Vox Luminis Thomas Tallis’ monumentale Spem in alium in de koelkast tot een volgende gelegenheid, en tekenen de zangers voor een intiem programma vol vreugde en troost. Enkele van de schoonste pagina’s uit de Engelse renaissance passeren de revue, zoals Tallis’ O nata lux, In manus tuas van John Sheppard en Ave verum corpus van William Byrd. Tot slot van de reis richting het licht uit de duisternis klinken de Funeral sentences van Thomas Morley, een van de absolute sterren in het Londen van Elizabeth I. 𝗣𝗥𝗢𝗚𝗥𝗔𝗠𝗠𝗔 Thomas Tallis (ca.1505-1585) O nata lux Videte miraculum Robert White (ca.1535-1574) Christe qui lux es et dies John Sheppard (ca.1515-1558) In manus tuas I William Byrd (ca.1540-1623) Ave verum corpus Thomas Tomkins (1572-1656) When David heard Robert Ramsey (?-1644) How are the mighty fall’n Thomas Weelkes (ca.1576-1623) O Jonathan, woe is me Death hath deprived me Thomas Morley (ca.1557-1602) Nolo mortem peccatoris Thomas Tallis Hear the voice and prayer John Sheppard In pace Thomas Morley Funeral sentences 𝗨𝗜𝗧𝗩𝗢𝗘𝗥𝗗𝗘𝗥𝗦 Vox Luminis | Lionel Meunier: artistiek leider Viola Blache, Victoria Cassano, Zsuzsi Tóth, Stefanie True: sopraan Helene Erben, Barnabás Hegyi, Jan Kullmann: alt Adriaan De Koster, Jacob Lawrence, João Moreira, David Munderloh, Vojtěch Semerád: tenor Lionel Meunier, Sebastian Myrus, Pieter Stas, Bart Vandewege: bas 𝗥𝗲𝗻𝗮𝗶𝘀𝘀𝗮𝗻𝗰𝗲 𝗺𝗼𝘁𝗲𝘁𝘀 Towards the end of this unprecedented season, ensemble in residence Vox Luminis puts Thomas Tallis' monumental Spem in alium in the fridge until another occasion. It opts instead for an intimate programme full of joy and comfort, with some of the most exquisite pages of the English Renaissance, such as Tallis' O nata lux, In manus tuas by John Sheppard and Ave verum corpus by William Byrd. At the end of the journey from the darkness towards the light, the Funeral sentences of Thomas Morley, one of the absolute stars in Elizabeth I's London, will resonate in our majestic Concert hall.

*𝘌𝘯𝘨𝘭𝘪𝘴𝘩 𝘣𝘦𝘭𝘰𝘸* 𝗣𝗲𝗿𝗳𝗼𝗿𝗺𝗲𝗿𝘀 Componisten | Hans Vercauteren & Lente Verelst Acteur (Gids/Woordsheer) | Charles Sobry Sopraan | Hanne Roos Viool | Maximilian Lohse Piano | Yasuko Takahashi Gebaseerd op William Wordsworths Guide to the Lakes, een poëtische toeristische gids over het Lake District, schreven de componisten Lente Verelst en Hans Vercauteren elk een gloednieuwe set liederen. Een muzikaal trio bestaande uit Hanne Roos, Maximilian Lohse en Yasuko Takahashi brengt deze nieuwe stukken op briljante en genereuze wijze ten gehore. De muziek leidt u langs gezichtspunten, excursies, picknicks, verwonderde gedachten, raadsels en indrukken die nauwelijks meer zullen worden uitgewist. Acteur Charles Sobry neemt de rol op zich van gids naar deze meren en soms zelfs van Wordsworth zelf. Met inleidingen, nabeschouwingen en enkele verrukkelijke gedichten is dit een dramatische en geïntegreerde concertante voorstelling, in de ontzagwekkende omgeving van de Nottebohmzaal, in de Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience. Een van de zeer weinige plaatsen waar dit boek nog te vinden is. *** 𝗣𝗲𝗿𝗳𝗼𝗿𝗺𝗲𝗿𝘀 Composers | Hans Vercauteren & Lente Verelst Actor (Guide/Wordsworth) | Charles Sobry Soprano | Hanne Roos Violin | Maximilian Lohse Piano | Yasuko Takahashi Based on William Wordsworth’s Guide to the Lakes, a poetic tourist guide about the Lake District, composers Lente Verelst and Hans Vercauteren each wrote a brand new set of songs. A musical trio consisting of Hanne Roos, Maximilian Lohse and Yasuko Takahashi brilliantly and generously perform these new pieces. The music will guide you through points of view, excursions, picnics, wondering thoughts, riddles and impressions that will be scarcely ever effaced. Actor Charles Sobry takes on the role of guide to these lakes and sometimes even of Wordsworth himself. With introductions, afterthoughts and some delightful poems this is a dramatic and integrated concert performance, set in the awe-inspiring environment of the Nottebohm Room, in the Hendrik Conscience Heritage Library. One of the very few places this book is still to be found. 𝗣𝗿𝗼𝗴𝗿𝗮𝗺 Hans Vercauteren - The tourist Lente Verelst - How to entertain your guests at a dinner themed dinner Hans Vercauteren - A picnic Hans Vercauteren - Cottages Lente Verelst - How many stones do you count? (Long Meg and her daughters) Hans Vercauteren - Scawfell Lente Verelst - What is the difference between a horse and a boat? Hans Vercauteren - Above the Lake Hans Vercauteren - Humming N°1 Lente Verelst - How does the meadow-flower its bloom unfold? Hans Vercauteren - Ullswater Lente Verelst - Origin of the word picnic

Morning Walks zijn gedichten van Ted Kooser op muziek gezet door Maria Schneider. De Amerikaanse dichter herstelde van kanker toen hij het landschap rondom zich observeerde en in elegieën vertaalde. Schneider zette op haar beurt de poëtische spaarzaamheid om in uitgepuurde en treffende composities. Sopraan Annelies Van Gramberen samen met blazers, strijkers en een jazztrio voeren het delicate, soms melancholische, repertoire uit. Wij hadden u een bijzondere, ochtendlijke concertervaring beloofd in de kapel van Mariekerke langs de Schelde. Hoewel u er niet live bij mocht zijn, hebben we voor u het concert filmisch gecapteerd. Beleef de Belgische première via Evil Penguin TV vanaf zaterdag 29 mei.

*𝘌𝘯𝘨𝘭𝘪𝘴𝘩 𝘣𝘦𝘭𝘰𝘸* In 2020 viert ASTORIA haar 15e verjaardag met een opname van de MisaTango van de Argentijnse componist Martín Palmeri: een gewaagde mix van sacrale muziek en tango die je onderdompelt in een wereld van intense emoties, passie en gesyncopeerde ritmes. MisaTango of Misa a Buenos Aires ("Mis in Buenos Aires") was aanvankelijk vrij vertrouwelijk, maar kreeg veel bekendheid toen het in oktober 2013 in Rome werd uitgevoerd, in de kerk van St. Ignatius van Loyola, tijdens het Internationale Festival van Muziek en Heilige Kunst in het Vaticaan. De MisaTango werd dat jaar gekozen als eerbetoon aan de inhuldiging van de voormalige kardinaal van Buenos Aires die in 2013 Paus Franciscus werd, als verwijzing naar de Argentijnse afkomst van deze voormalige tangodanser. MisaTango, 20 jaar geleden gecreëerd door de Argentijnse componist Martín Palmeri, is een koormis op tangoklanken. Het is gecomponeerd op dezelfde bewegingen als een mis in klassiek Latijn, waarin de harmonieën en de gesyncopeerde ritmes van de tango zijn vermengd. ASTORIA's arrangement brengt een nieuwe energie in de MisaTango met de aanwezigheid van de accordeon natuurlijk, maar ook met de offbeat stem van Jennifer Scavuzzo. *** In 2020, ASTORIA celebrates its 15th anniversary with a recording of the MisaTango by Argentine composer Martín Palmeri: a daring mix of sacred music and tango that will plunge you into a world of intense emotions, passion and syncopated rhythms. MisaTango or Misa a Buenos Aires ("Mass in Buenos Aires") was initially quite confidential but gained much notoriety when it was performed in Rome in October 2013, in the Church of St. Ignatius of Loyola, during the International Festival of Music and Sacred Art in the Vatican. The MisaTango was chosen that year to pay homage to the enthronement of the former cardinal of Buenos Aires who became Pope Francis in 2013, in reference to the Argentine origins of this former Tango dancer. Created 20 years ago by the Argentinian composer Martín Palmeri, MisaTango is a choral mass on Tango sounds. It is composed on the same movements as a mass in classical Latin, in which the harmonics and syncopated rhythms of tango are mixed. ASTORIA's arrangement brings a new energy to the MisaTango with the presence of the accordion of course but also with the offbeat voice of Jennifer Scavuzzo.