Anima Eterna Brugge plays Haydn with piano and timpani rolls
*𝘌𝘯𝘨𝘭𝘪𝘴𝘩 𝘣𝘦𝘭𝘰𝘸*
ANIMA ETERNA BRUGGE
Dirigent | Jos van Immerseel
Solist | Lucas Blondeel
Joseph Haydn was een man van onmetelijke rijkdom: hij bezat creativiteit, gratie, geluk, gezondheid, humor, goede smaak, een sterk karakter, een warm hart, rust en vitaliteit, originaliteit, een scherpe geest, onafhankelijkheid, diepgang, helderheid, kennis en ervaring. Tenminste, dat schreef Ferdinand Hiller in 1877, toen de meeste commentatoren van die generatie Haydn als kinderachtig, simplistisch en hol beschreven.
Twee voorbeelden van Haydns opulente oeuvre worden uitgevoerd - Symfonie nr. 103 en het Pianoconcert in D groot. De Symfonie werd geschreven in de nogal plechtige toonsoort Es-groot, maar verrast de luisteraar telkens weer met haar "con spirito" en "piu testo Allegretto". Haydn slaagde er altijd in ernst te combineren met openheid en positivisme. Deze Symfonie heeft de bijnaam "De Trommelrol". Maar is dat serieus of speels?
Lyriek en virtuositeit worden gecombineerd in het populaire Pianoconcert in D groot. De Vlaming Lucas Blondeel, professor in Berlijn, zal de solist zijn. Hij bespeelt een opvallende facsimile van een Anton Walter fortepiano, gemaakt door Christopher Clarke. Walter was de Keizerlijke Koninklijke Instrumentenmaker en stemmer voor Prins Esterhazy, die bij wijze van spreken Haydns baas was, dus deze piano is helemaal op zijn plaats. Het stuk is echt een juweeltje onder de pianoconcerten, met zijn sprankelende en glinsterende eerste deel, een mooi, lyrisch tweede deel, en een bruisende finale, het Rondo all'Ungarese.
***
ANIMA ETERNA BRUGGE
Conductor | Jos van Immerseel
Soloist | Lucas Blondeel
Joseph Haydn was a man of immense wealth: he possessed creativity, grace, happiness, health, humor, good taste, a strong character, a warm heart, tranquility and vitality, originality, a sharp mind, independence, depth, clarity, knowledge, and experience. At least, that’s what Ferdinand Hiller wrote in 1877 when most of that generation’s commentators described Haydn as childish, simplistic, and hollow.
Two examples of Haydn’s opulent oeuvre will be performed—the Symphony No. 103 and the Piano Concerto in D major. The Symphony was written in the rather solemn key of E flat major, but it surprises listeners again and again with its “con spirito” and “piu testo Allegretto.” Haydn always managed to combine seriousness with openness and positivism. This Symphony is nicknamed “The Drumroll.” But is that serious or playful?
Lyricism and virtuosity are combined in the popular Piano Concerto in D major. The Flemish Lucas Blondeel, professor in Berlin, will be the soloist, playing a striking facsimile of an Anton Walter fortepiano made by Christopher Clarke. Walter was the Imperial Royal Instrument Maker and tuner for Prince Esterhazy, who was Haydn’s boss in a manner of speaking, so this piano is right at home. The piece is truly a gem among piano concertos, with its sparkling and shimmering first movement, a lovely, lyrical second movement, and an effervescent finale, the Rondo all’Ungarese.
𝗣𝗥𝗢𝗚𝗥𝗔𝗠
Joseph Haydn (1732-1809)
Klavierkonzert in D Dur Hob.XVIII:11 (1784)
Symphonie Nr. 103 in Es Dur "Mit dem Paukenwirbel" Hob.I:103 (1795)
