Vlaams Radiokoor - Brahms: Ein menschliches Requiem
*𝘌𝘯𝘨𝘭𝘪𝘴𝘩 𝘣𝘦𝘭𝘰𝘸*
Johannes Brahms is een icoon. Zeg Johannes, en je weet dat het om Brahms gaat. De opvolger van Beethoven, de sobere man die ernst hoog in het vaandel droeg, voorvechter van de klassieke tradities, innige vriend van de Schumanns.
Maar hoe goed kennen we Brahms echt? Hoe dicht laat hij ons bij zich komen in zijn muziek? Wij gaan op zoek naar de mens Brahms, in zijn Requiem en in de muziek van zijn mentor en goede vriend Robert Schumann.
De dood van zijn naasten tekende Brahms - maar zorgden ook voor één van zijn mooiste werken.
Gebogen over zijn schrijftafel, vol verdriet om zijn verlies, wilde Brahms toch muziek schrijven die houvast zou bieden: hoop voor de nabestaanden, troost voor de levenden - en geen sombere treurmars voor de doden. Aanvankelijk titelde hij zijn compositie dan ook Ein menschliches Requiem. De monumentale compositie voor orkest en koor die Ein deutsches Requiem uiteindelijk werd, staat ver van dat intieme begin. Maar Brahms vergat zijn opzet niet: hij maakte zelf een versie voor 4-handig piano, soli en koor: transparant, intiem, kleurrijk en vooral heel persoonlijk.
Op zoek naar de mens Brahms, weven we tussen de delen van het Requiem herinneringen aan zijn kindertijd en zijn goede vriend Schumann. Die laatste bundelde in Kinderszenen verschillende kleinere werkjes die hem nauw aan het hart lagen, en waarin hij zelf vol heimwee terugdacht aan zijn eigen kindertijd.
***
Johannes Brahms is an icon. When you say Johannes, you know it refers to Brahms. The successor to Beethoven, the sober man who took seriousness very seriously, the chief protagonist of the classical tradition, an intimate friend of the Schumanns.
But how well do we really know Brahms? How close does he let us come to him through his music? In search of the man who was Brahms, through his Requiem and the music of his good friend Robert Schumann.
The death of his mother and his mentor Schumann, two people so close to him marked Brahms – but it also led to the creation of one of his finest works.
Bent over his writing desk, full of sorrow over his loss, Brahms wanted to write music that would nevertheless offer some support: hope for those near him, comfort for the living – and not with a sombre funeral march. Initially, he gave his composition the title Ein menschliches Requiem (A Human Requiem). The monumental composition for orchestra and choir that would become Ein deutsches Requiem (A German Requiem) lies far from that intimate beginning. But Brahms did not forget his initial plan: he even transcribed a version for piano 4 hands, soloists and choir: transparent, intimate, colourful and, most importantly, very personal.
In search of the man who was Brahms, we weave some childhood memories of his good friend Schumann in between the movements of the Requiem. In his Kinderszenen (Scenes from Childhood), Schumann in turn combined various short works that were close to his heart and through which he thought back, filled with nostalgia, to his own childhood.
𝗣𝗘𝗥𝗙𝗢𝗥𝗠𝗘𝗥𝗦
Vlaams Radiokoor | ensemble
Bart Van Reyn | conductor
Sarah Wegener | soprano
Thomas Oliemans | baritone
Jan Michiels & Inge Spinette | piano
𝗣𝗥𝗢𝗚𝗥𝗔𝗠
Johannes Brahms (1833-1897)
Ein deutsches Requiem, op. 45
Robert Schumann (1810-1856)
Kinderszenen, op. 15 (selection)
